Welke opties in Surinaamse context?
Voor een Surinaamse bosbouwsector zijn er verschillende opties om het traject van internationale erkenning of boscertificering te starten.
- De bosbouwsector maakt een keuze voor een bepaald schema, waartegen bosbeheer(eenheden) in Suriname getoetst wordt.
Deze toetsing kan met internationaal bekende schema&s zoals: FSC (internationaal), PEFC (Europa), ISO (internationaal). De eerste twee schema&s zijn gebaseerd op internationaal erkende principes voor duurzaam bosbeheer (performanace based). Elk van deze schema&s heeft zijn eigen achtergrond en visie op duurzaamheid. Er zal onderzocht moeten worden wat de voor- en nadelen van de verschillende schema&s voor Suriname zijn.
ISO certificering is een milieuzorgsysteem (system based), dat niet gebaseerd is op internationale principes van duurzaam bosbeheer. Het bekijkt het managementsysteem van een bedrijf, en op het eindproduct zelf komt geen label te staan.
Performance and system based vullen elkaar aan. - Certificeren kan ook met een geheel eigen nationaal certificeringschema. Dit schema wordt lokaal ontwikkeld. Het is dan wel noodzakelijk om internationale erkenning van het eigen schema te krijgen. Dit is niet makkelijk.
De bosbouwsector in Maleisië en Indonesië hebben gekozen voor de ontwikkeling van een eigen schema (MTCC, LEI). Zij zoeken nu internationale erkenning van FSC.
- De bosbouwsector kan ook beslissen om niets te doen en het initiatief geheel over te laten aan de individuele concessionarissen. De concessiehouder of beheerder van een bosbeheerseenheid bepaalt volgens welk schema zijn concessie of een deel van zijn concessie gecertificeerd gaat worden. In dit geval kan de certificerende instantie niet de nationale standaarden gebruiken en zal zij zelf de internationale principes van duurzaam bosbeheer vertalen naar de lokale omstandigheden.
Nadat het bosbeheer gecertificeerd is kunnen de houtverwerkingsbedrijven, die hout uit het gecertificeerde bos verwerken, vragen om "chain-of-custody" certificering.